Η ψυχή δε φυλακίζεται.
Δε χωράει σε όνειρα μικρά.
Βγάζει φτερά και πετάει εκεί που αισθάνεται ελεύθερη.
Ελευθερία..τόσο δύσκολη λέξη.
Ελευθερία είναι το μέρος που ο νους και η καρδιά περπατούν χέρι- χέρι ξυπόλητοι σε μια ακρογιαλιά.
Ελευθερία είναι ο αέρας που σε φουσκώνει σα μπαλόνι και πετάς και απ’ τα σύννεφα πιο πάνω.
Και αν η ψυχή σου βαραίνει απ’ τη θλίψη όσων δεν έγιναν ακόμα.
Όσων δε γίνουν ποτέ.
Απ’ τις υποσχέσεις που έδωσες στον εαυτό σου και δεν τήρησες.
Απ’ τα εμπόδια που δεν πήδηξες και τα άφησες να σε κολλήσουν στο ίδιο σημείο για χρόνια.
Απ’ τη πίστη που δεν ένιωσες.
Μόνο λίγες στιγμές άφησες το νου να ταξιδέψει και πίστεψες..
Πως ναι θα φτάσεις εκείνη η μέρα δεν αργεί.
Και όντως έφτασε.
Τότε όλη σου η ύπαρξη ένα πούπουλο να χορεύει βαλς στον άνεμο.
Μέχρι που το βαλσάκι σίγασε και τη θέση του πήρε ένα πένθιμο μπλουζ.
Τον ξέρεις τον ρυθμό που τόσα χρόνια χόρευες στο σκοτάδι μόνη τα ήσυχα βράδια.
Νόμιζες πως ποτέ δε θα ξαναρθεί τούτη η ώρα.
Και να που οι νότες ξεκίνησαν και πάλι να ηχούν στ’ αυτιά σου.
Τα δύσκολα είναι για αυτούς που τ’ αντέχουν.
Πέφτεις γιατί ξέρεις πολύ καλά πώς να σηκώνεσαι.
Όσο πιο βαρύ το πέσιμο τόσο πιο ψηλό το ανέβασμα.
Κλείνεις το μάτι στο κακό.
Όσο και αν προσπάθησε δεν κατάφερε να σε κάνει χώμα.
Αρχίζεις και πάλι να στροβιλίζεσαι πιο βαριά μα με βήματα σταθερά.
Διασκεδάζεις τον πόνο και ξεχνιέσαι.
Κάθε που χαράζει ξημερώνουν νέοι κόσμοι.
Και συ χτίζεις τους δικούς σου κομμάτι-κομμάτι.
Δεν αφήνεις τίποτα στην τύχη.
Κάθε μέρα είναι και μια αφορμή.
Κάθε μέρα είναι και μια ευκαιρία να πλησιάζεις τον καλύτερο εαυτό σου.
Πότε πιο λίγα, πότε πιο πολλά.
Μα πάντα δε χάνεις την ευκαιρία να μαθαίνεις κάτι.
Να διευρύνεις τα όρια σου.
Όσο κινείσαι ζεις.
Πηγή: http://wp.loveletters.gr