Έχω αφήσει την τελειότητα στην άκρη δε με αφορά.
Με κοιτούσε με ένα μάτι και ξετρύπωνε από το πουθενά.
Έμπαινε μες στο μυαλό μου και δημιουργούσε τέρατα.
Παραμέριζε την ευτυχία και καταλάμβανε αυτή ολόκληρο το χώρο.
Θα μπορούσαμε να γίνουμε και φίλες μα αυτή χαλούσε κάθε μου σχέδιο.
Προτιμώ να κάνω φίλες την αλήθεια και τη στιγμή.
Αυτές σε καλοδέχονται με ένα χαμόγελο πλατύ.
Τους αρκεί ότι έχεις και δεν κοιτούν ότι δεν έχεις.
Σπέρνουν λουλούδια και όχι τέρατα.
Δεν πονούν μα γιατρεύουν τον πόνο.
Θέλω να γίνω η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου μα να εκτιμώ την κάθε στιγμή, κάθε εξέλιξη.
Να πράττω ότι αγαπώ να δίνω μορφή σε ότι υπάρχει μέσα μου.
Να έχω στο νου μου τη χαρά που βγαίνει πηγαία και όχι να κρίνω το καθετί γύρω μου και πιο πολύ εμένα.
Θέλω να αισθάνομαι περισσότερο και να σκέφτομαι λιγότερο.
Δεύτερη ζωή δεν έχει (Ελύτης).
Μα αν αυτή τη μια που σου δόθηκε τη ζήσεις έτσι όπως σου αρμόζει να τη ζήσεις και την απολαύσεις στο έπακρο αρκεί και περισσεύει.
Και στις ατέλειες υπάρχει γλύκα.
Στις ατέλειες δείχνεις την εμπιστοσύνη που έχεις σ’ εσένα μα και πόσο είσαι ασφαλής μέσα στο εγώ σου.
Εκεί δείχνεις και τη δύναμη που κρύβεις για να ισιώσεις τα στραβά.
Δεν αγαπάμε κάποιον για την τελειότητα του μα για την αλήθεια του.
Και έτσι θέλουμε να μας αγαπάνε γι’ αυτό που είμαστε και όχι γι’ αυτό που θα θέλανε να ήμασταν.
Αλλά και ούτε γι’ αυτό που θα έπρεπε να ήμασταν.
Στα λάθη φαίνεται η αγάπη.
Αν μπορείς να αγαπήσεις τα λάθη τότε αγαπάς πραγματικά
http://wp.loveletters.gr/μην-αγαπάς-κάποιον-για-την-τελειότητά/