Ο βυθός είναι άγγελος και δαίμονας μαζί

Βρίσκομαι κάπου στη μέση του ωκεανού.

Εκεί που τα νερά βάφονται στο χρώμα του χάους.

Σκούρο μπλε σχεδόν μαύρο.

Σκέφτομαι να κοιτάξω κάτω μα με όλο αυτό  το απόλυτο μηδέν φοβάμαι πως θα με πιάσει ίλιγγος και θα πέσω μέσα του.

Ισορροπώ στα κύματα που έρχονται με κινήσεις ακροβάτη.

Ακροβατώ ξανά σε αυτά που βλέπω και σε αυτά που σκέφτομαι.

Τα δεύτερα αλλάζουν τα πρώτα.

Οι σκέψεις δίνουν μορφή σε ότι υπάρχει γύρω μου και  το ζωγραφίζουν με δικές τους πινελιές .

Ρίχνει φως μέσα στο μαύρο

Ο βυθός μεταλλάσσεται σε ένα υπόγειο με κρυμμένους θησαυρούς.

Παντού λαμπυρίζουν χρυσάφια, πολύτιμοι λίθοι …

Η αντανάκλαση φτιάχνει ένα τόξο πολύχρωμο, ένα ουράνιο τόξο.

Που έπεσε απ’ τα σύννεφα στο βυθό,  μα δεν έχασε την λάμψη του.

Τα παιχνίδια του φωτός σε τραβάνε κοντά τους, θέλεις να βυθιστείς στο απύθμενο χάος… πλέον δίχως φόβο μα με πάθος.

Γιατί οι θησαυροί κρύβονται εκεί..είδες ποτέ σου θησαυρό στη στεριά;

Όχι ..

Νανουρίζονται απο τα κύματα.

Εκεί δίχως να φαίνονται.

Δε πρέπει να τους ξεχνάς μα να γυρνάς που και που να τους χαϊδεύεις και να θαυμάζεις τη λάμψη τους.

Να μην στέκουν για καιρό μόνοι τους γιατί αν και πολύτιμοι θαμπώνουν.

Και τις στιγμές που θαμπώνουν τόσο  κρύβονται κάτω από  τη σκόνη.

Οι αμφιβολίες καλύπτουν την λάμψη τους.

Δεν γίνεται να λάμπεις και να αμφιβάλεις ταυτόχρονα.

Πρέπει να είσαι σίγουρος για αυτά που διαθέτεις,  για αυτά που είσαι.

Οι πολλές αμφιβολίες σβήνουν τα φώτα και ο βυθός ξαναπαίρνει το χρώμα του χάους.

Τα κύματα ψηλώνουν και οι κινήσεις πλέον πρέπει να είναι σταθερές με ακρίβεια δίχως λάθη.

Τα λάθη δεν επιτρέπονται όταν τα κύματα ψηλώνουν.

Ο φόβος μη βυθιστείς μέσα τους θα σε παρασύρει .

Μα το να κρατηθείς στο ύψος σου θα είναι σωτήριο.

Κάθε κύμα είναι και μια μάχη.

Κάθε κύμα ένα μάθημα.

Κάθε κύμα μια πρόκληση.